Constitución española de 1931/Título IV
Constitución española: Título IV Cortes Españolas
TÍTULO IV: As Cortes
[editar]Artigo 51
A potestade lexislativa reside no pobo, que a exerce por medio das Cortes ou Congreso dos Diputados.
Artigo 52
O Congreso dos Deputados componse dos representantes elixidos por sufraxio universal, igual, directo e secreto.
Artigo 53
Serán elixíbeis para Deputados todos os cidadáns da República maiores de vinte e tres anos, sen distinción de sexo nin de estado civil, que reúnan as condicións fixadas pola lei Electoral.
Os Deputados, unha vez elixidos, representan á Nación. A duración legal do mandato será de catro anos, contados a partir da data en que foron celebradas as eleccións xerais. Ao rematar este prazo renovarase totalmente o Congreso. Sesenta días, como máximo, despois de expirar o mandato ou de ser disoltas as Cortes, haberán de se verificar as novas eleccións. O Congreso reunirase aos trinta días, como máximo, despois da elección. Os Deputados serán reelexíbeis indefinidamente.
Artigo 54
A lei determinará os casos de incompatibilidade dos Deputados, así como a súa retribución.
Artigo 55
Os Deputados son inviolábeis polos votos e opinións que emitan no exercicio do seu cargo.
Artigo 56
Os Deputados só poderán ser detidos no caso de flagrante delicto.
A detención será comunicada inmediatamente á Cámara ou á Deputación Permanente.
Se algún xuíz ou Tribunal estimar que debe ditar auto de procesamento contra un Deputado, comunicarao así ao Congreso, expoñendo os fundamentos que considere pertinentes.
Transcorridos sesenta días, a partir da data na que a Cámara acusara recibo do oficio correspondente, sen tomar acordo respecto do mesmo, entenderase denegado o suplicatorio.
Toda detención ou procesamento dun Deputado quedará sen efecto cando así o acorde o Congreso, se está reunido, ou a Deputación Permanente cando as sesións estiver suspendidas ou a Cámara disolta.
Tanto o Congreso como a Deputación Permanente, segundo os casos antes mencionados, poderán acordar que o xuíz suspenda todo procedemento ata a expiración do mandato parlamentario do Deputado obxecto da acción xudicial.
Os acordos da Deputación Permanente entenderanse revocados se reunido o Congreso non os ratificara expresamente nunha das súas vinte primeiras sesións.
Artigo 57
O Congreso dos Deputados terá faculdade para resolver sobre a validez da elección e a capacidade dos seus membros electos e para adoptar o seu Regulamento de réxime interior.
Artigo 58
As Cortes reuniranse sen necesidade de convocatoria o primeiro día hábil dos meses de Febreiro e Outubro de cada ano e funcionarán, polo menos, durante tres meses no primeiro periodo e dous no segundo.
Artigo 59
As Cortes disoltas reúnense de pleno dereito e recobran a súa potestade como Poder lexítimo do Estado, desde o momento no que o Presidente non cumplise, dentro de prazo, a obligación de convocar as novas eleccións.
Artigo 60
O Goberno e o Congreso dos Deputados teñen a iniciativa das leis.
Artigo 61
O Congreso poderá autorizar ao Goberno para que este lexisle por decreto, acordado en Consello de Ministros, sobre materias reservadas á competencia do Poder lexislativo.
Estas autorizacións non poderán ter carácter xeral, e os decretos ditados en virtude das mesmas axustaranse estritamente ás bases establecidas polo Congreso para cada materia concreta.
O Congreso poderá reclamar o coñecemento dos decretos, así ditados, para axuizar sobre a adaptación ás bases establecidas por el.
En ningún caso poderá autorizarse, nesta forma, aumento algún de gastos.
Artigo 62
O Congreso designará do seu seo unha Deputación Permanente de Cortes, composta, como máximo, de 21 representantes das distintas fraccións políticas, en proporción á súa forza numérica.
Esta Deputación terá por Presidente o que o sexa do Congreso e entenderá
1. Dos casos de suspensión de garantías constitucionais previstos no art. 42.
2. Dos casos a que se refire o art. 80 desta Constitución relativos aos decretos-leis.
3. Do concernente á detención e procesamiento dos Deputados.
4. Das demais materias en que o Regulamento da Cámara lle der atribución.
Artigo 63
O Presidente do Consello e os Ministros terán voz no Congreso, aínda que non sexan Deputados.
Non poderán escusar a súa asistencia á Cámara cando sexan por ela requiridos.
Artigo 64
O Congreso poderá acordar un voto de censura contra o Goberno ou algún dos seus Ministros.
Todo voto de censura deberá ser proposto, en forma motivada e por escrito, coas firmas de cincuenta Deputados en posesión do cargo.
Esta proposición deberá ser comunicada a todos os Deputados e non poderá ser discutida nin votada até pasados cinco días da súa presentación.
Non se considerará obrigado a dimitir o Goberno nin o Ministro, cando o voto de censura non for aprobado pola maioría absoluta dos Deputados que constitúan a Cámara.
As mesmas garantías observaranse respecto de calquera outra proposición que indirectamente implique un voto de censura.
Artigo 65
Todos os Convenios internacionais ratificados por España e inscritos na Sociedade das Nacións e que teñan carácter de lei internacional, consideraranse parte constitutiva da lexislación española, que haberá de acomodarse ao que naqueles dispóñase.
Unha vez ratificado un Convenio internacional que afecte á ordenación xurídica do Estado, o Goberno presentará, en prazo breve, ao Congreso dos Deputados, os proxectos de lei necesarios para a execución dos seus preceptos.
Non poderá ditarse lei algunha en contradición cos devanditos Convenios, se non fosen previamente denunciados conforme ao procedemento neles establecido.
A iniciativa da denuncia haberá de ser sancionada polas Cortes.
Artigo 66
O pobo poderá atraer á súa decisión mediante "referendo" as leis votadas polas Cortes. Bastará, para iso, que o solicite o 15 por 100 do Corpo electoral.
Non serán obxecto deste recurso a Constitución, as leis complementarias da mesma, as de ratificación de Convenios internacionais inscritos na Sociedade das Nacións, os Estatutos rexionais, nin as leis tributarias.
O pobo poderá así mesmo, exercendo o dereito de iniciativa, presentar ás Cortes unha proposición de lei, sempre que o pida, polo menos, o 15 por 100 dos electores.
Unha lei especial regulará o procedemento e as garantías do "referendo" e da iniciativa popular.
| Anterior: Título III |
Constitución española de 1931 | Seguinte: Título V |