Constitución española de 1931/Título IV

Constitución española: Título IV       Cortes Españolas      
 

TÍTULO IV: As Cortes

Artigo 51

A potestade lexislativa reside no pobo, que a exerce por medio das Cortes ou Congreso dos Diputados.

Artigo 52

O Congreso dos Deputados componse dos representantes elixidos por sufraxio universal, igual, directo e secreto.

Artigo 53

Serán elixíbeis para Deputados todos os cidadáns da República maiores de vinte e tres anos, sen distinción de sexo nin de estado civil, que reúnan as condicións fixadas pola lei Electoral.

Os Deputados, unha vez elixidos, representan á Nación. A duración legal do mandato será de catro anos, contados a partir da data en que foron celebradas as eleccións xerais. Ao rematar este prazo renovarase totalmente o Congreso. Sesenta días, como máximo, despois de expirar o mandato ou de ser disoltas as Cortes, haberán de se verificar as novas eleccións. O Congreso reunirase aos trinta días, como máximo, despois da elección. Os Deputados serán reelexíbeis indefinidamente.

Artigo 54

A lei determinará os casos de incompatibilidade dos Deputados, así como a súa retribución.

Artigo 55

Os Deputados son inviolábeis polos votos e opinións que emitan no exercicio do seu cargo.

Artigo 56

Os Deputados só poderán ser detidos no caso de flagrante delicto.

A detención será comunicada inmediatamente á Cámara ou á Deputación Permanente.

Se algún xuíz ou Tribunal estimar que debe ditar auto de procesamento contra un Deputado, comunicarao así ao Congreso, expoñendo os fundamentos que considere pertinentes.

Transcorridos sesenta días, a partir da data na que a Cámara acusara recibo do oficio correspondente, sen tomar acordo respecto do mesmo, entenderase denegado o suplicatorio.

Toda detención ou procesamento dun Deputado quedará sen efecto cando así o acorde o Congreso, se está reunido, ou a Deputación Permanente cando as sesións estiver suspendidas ou a Cámara disolta.

Tanto o Congreso como a Deputación Permanente, segundo os casos antes mencionados, poderán acordar que o xuíz suspenda todo procedemento ata a expiración do mandato parlamentario do Deputado obxecto da acción xudicial.

Os acordos da Deputación Permanente entenderanse revocados se reunido o Congreso non os ratificara expresamente nunha das súas vinte primeiras sesións.

Artigo 57

O Congreso dos Deputados terá faculdade para resolver sobre a validez da elección e a capacidade dos seus membros electos e para adoptar o seu Regulamento de réxime interior.

Artigo 58

As Cortes reuniranse sen necesidade de convocatoria o primeiro día hábil dos meses de Febreiro e Outubro de cada ano e funcionarán, polo menos, durante tres meses no primeiro periodo e dous no segundo.

Artigo 59

As Cortes disoltas reúnense de pleno dereito e recobran a súa potestade como Poder lexítimo do Estado, desde o momento no que o Presidente non cumplise, dentro de prazo, a obligación de convocar as novas eleccións.

Artigo 60

O Goberno e o Congreso dos Deputados teñen a iniciativa das leis.

Artigo 61

O Congreso poderá autorizar ao Goberno para que este lexisle por decreto, acordado en Consello de Ministros, sobre materias reservadas á competencia do Poder lexislativo.

Estas autorizacións non poderán ter carácter xeral, e os decretos ditados en virtude das mesmas axustaranse estritamente ás bases establecidas polo Congreso para cada materia concreta.

O Congreso poderá reclamar o coñecemento dos decretos, así ditados, para axuizar sobre a adaptación ás bases establecidas por el.

En ningún caso poderá autorizarse, nesta forma, aumento algún de gastos.

Artigo 62

O Congreso designará do seu seo unha Deputación Permanente de Cortes, composta, como máximo, de 21 representantes das distintas fraccións políticas, en proporción á súa forza numérica.

Esta Deputación terá por Presidente o que o sexa do Congreso e entenderá

1. Dos casos de suspensión de garantías constitucionais previstos no art. 42.

2. Dos casos a que se refire o art. 80 desta Constitución relativos aos decretos-leis.

3. Do concernente á detención e procesamiento dos Deputados.

4. Das demais materias en que o Regulamento da Cámara lle der atribución.

Artigo 63

O Presidente do Consello e os Ministros terán voz no Congreso, aínda que non sexan Deputados.

Non poderán escusar a súa asistencia á Cámara cando sexan por ela requiridos.

Artigo 64

O Congreso poderá acordar un voto de censura contra o Goberno ou algún dos seus Ministros.

Todo voto de censura deberá ser proposto, en forma motivada e por escrito, coas firmas de cincuenta Deputados en posesión do cargo.

Esta proposición deberá ser comunicada a todos os Deputados e non poderá ser discutida nin votada até pasados cinco días da súa presentación.

Non se considerará obrigado a dimitir o Goberno nin o Ministro, cando o voto de censura non for aprobado pola maioría absoluta dos Deputados que constitúan a Cámara.

As mesmas garantías observaranse respecto de calquera outra proposición que indirectamente implique un voto de censura.

Artigo 65

Todos os Convenios internacionais ratificados por España e inscritos na Sociedade das Nacións e que teñan carácter de lei internacional, consideraranse parte constitutiva da lexislación española, que haberá de acomodarse ao que naqueles dispóñase.

Unha vez ratificado un Convenio internacional que afecte á ordenación xurídica do Estado, o Goberno presentará, en prazo breve, ao Congreso dos Deputados, os proxectos de lei necesarios para a execución dos seus preceptos.

Non poderá ditarse lei algunha en contradición cos devanditos Convenios, se non fosen previamente denunciados conforme ao procedemento neles establecido.

A iniciativa da denuncia haberá de ser sancionada polas Cortes.

Artigo 66

O pobo poderá atraer á súa decisión mediante "referendo" as leis votadas polas Cortes. Bastará, para iso, que o solicite o 15 por 100 do Corpo electoral.

Non serán obxecto deste recurso a Constitución, as leis complementarias da mesma, as de ratificación de Convenios internacionais inscritos na Sociedade das Nacións, os Estatutos rexionais, nin as leis tributarias.

O pobo poderá así mesmo, exercendo o dereito de iniciativa, presentar ás Cortes unha proposición de lei, sempre que o pida, polo menos, o 15 por 100 dos electores.

Unha lei especial regulará o procedemento e as garantías do "referendo" e da iniciativa popular.

Anterior: Título III

Constitución española de 1931

Seguinte: Título V