Cantares gallegos/Fun un domingo
6. (7.) [1]
Fun un domingo,
Fun pó la tarde,
Có sol que baixa
Tras dos pinares,
C' as nubes brancas
Sombra dos ánxeles,
C' as palomiñas
Qu' as alas baten,
Con un batido
Manso, e suave,
Atravesando
Vagos celaxes
Mundos estraños
Qu' en rayos parten
Ricos tesouros
D' ouro e diamante.
Pasin os montes,
Montes e valles,
Pasin llanuras,
E soledades:
Pasin os regos,
Pasin os mares,
Con pés enxoitos
E sin cansarme.
Colleum' a noite,
Noite brillante,
C' un-ha luniña
Feita de xaspes,
E fun con ela
Camiño adiante;
C' as estreliñas
Para guiarme,
Qu' aquel camiño
Solo elas saben.
Dempois á aurora
Có seu sembrante,
Feito de rosas
Veu á alumbrarme;
E vin estonces
Antr' o ramaxe
D' olmos e pinos,
Acobexarse,
Branca casiña
Con palomare,
Dond' as pombiñas
Entran e sayen.
N' ela s' escoitan
Doces cantares,
N' ela garulan
Mozos galantes
C' as rapaziñas
D' outros lugares,
Tod' é contento,
Tod' é folgare,
Mentras a pedra
Bate que bate,
Mole que mole,
Dalle que dalle,
Con lindo gusto
Faille compases.
Non hay sitiño
Que mais m' agrade,
Qu' aquel muhiño
D' os castañares;
Dond' hay meniñas,
Dond' hay rapaces,
Que ricamente
Saben loitare.
Donde rechinan
Hasta cansarse,
Mozos e vellos,
Nenos e grandes;
E anque non queren
Qu' aló me baixe
Sin qu' o soupera
Ná casa naide,
Fun á o muhiño
D' o meu compadre,
Fun pó lo vento,
Vin pó lo aire.
- ↑ Levou o número "6." na primeira edición (1863) e o "7." na segunda edición (1872), corrixida e aumentada.
| <<<< | >>>> |