Saltar ao contido

Cantares gallegos/Acolá enriba

En Galifontes, o Wikisource en galego.


Cantares gallegos       Rosalía de Castro       1863
 



                 12.


      Acolá enriba
 Na fresca montaña,
 Qu' alegre se crobe
 De verde retama,
 Meniña morena
 De branco vestida,
 Nubiña parece
 No monte perdida.
 Que xira, que corre,
 Que torna, que pasa,
 Que rola, e mainiña
 Serena se para.

      Xa embolta se mira
 N' espuma que salta,
 Do chorro que ferve
 Na rouca cascada.
 Xa erguida na punta
 De pena sombrisa,
 Inmoble cál virxe
 De pedra se mira.
 A cofia de liño
 A os ventos soltada,
 As trenzas descoida
 Qu' os aires espallan;
 Tendídalas puntas
 Do pano de seda,
 As alas d' un anxel
 De lonxe semellan.
 Si as brisas da tarde
 Xogando con elas
 As moven ca gracia
 Qu' un anxel tivera.
 Eu penso ¡coitado
 De min! que me chaman
 Si as vexo bulindo
 Na verde enramada,
 Mas ¡ay! qu' os meus ollos
 M' engañan traidores,
 Pois vou, e lixeira
 Na niebra s' esconde,
 S' esconde outras veces
 Na sombra dos pinos
 E cant' escondida
 Cantares dulciños,
 Qu' abrasan, que firen,
 Ferida d' amor,
 Que teño feitiña
 No meu corazon.

      Que feita, que linda,
 Que fresca, que branca
 Dou Dios á meniña
 Da verde montaña!
 Qu' hermosa parece,
 Que chore, que xima!
 Cantando, sorrindo,
 Disperta, dormida!
 Ay! si seu pay
 Por regalo ma dera,
 Ay! non sentira
 No mundo mais penas!
 Ay! que por tela
 Conmigo por dama,
 Eu llá vestira,
 Eu llá calzara.



<<<< >>>>