Proel/O gaiteiro

          O GAITEIRO

   Na gayola de buxo do punteiro,
canta o lírico vento beilador
do campo amañecente, envolto en néboa,
chíos de verdeirol madrugador.

   Os saloucos mollados da herba nova,
os baluzes esparsos do pai sol.
—Pol-as mans do gaiteiro pasa o río
das cantigas rizadas que hai no fol—.

   Nos ollos orballados do gaiteiro
hai romaxes sin fin, tolos de cor,
angurías magnéticas do día
na sanguenta traxedia do Sol-por.

              No seu xemer leva a gaita
           afogado un corazón
           e a alma da nosa terra
           vai envolta na emoción.

              Creouna o vento galego
           e cando arele chorar
           todol-os ríos do campo
           dos seus ollos correrán.

   E, no ergueito roncón da gaita celta,
todal-as curiscadas do delor,
pousaranse na frouma do seu canto,
dependuradas no choroso son.