Proel/Lar

              LAR

   Anda a choiva no tellado
como unha galiña choca,
que nesta noite ficara
do poleiro porta afora.

   Con arelanzas de lobo
o vento abanea as portas
e oubea doidamente
nas tebras molladas, fondas...

   Alá xunto da cociña
oise o meniño que chora,
aterecida de medo
sua voz no silenzo aboya.

   As mans abuadas da choiva
baten nas costas do mar
e con leda brincadeira
a foula canta un cantar.
   Aceiteira...
       Vinagreira...
             Chascorrás...