Proel/Abrente

       ABRENTE

   Antr'os teixos piñeirales
o rexoubante camiño
cingue os chorosos herbales
en feixes amañecidos.

   No mar dorretiuse a lua.
No peitoril da montana
está o sol a madurar
antr'unhas nubens de palla.

   A campía aterecida
abre os olliños mollados,
no dondo berce do abrente
con tenro mimo dourado.

   As campanas da parroquia
brincan na alma do campo
como puchos rebuldeiros
na esponxa dos toxos bravos.

   No río desperto aboya
morta a paisaxe calada
na corrente van as cores
desfeitas y-esnaquizadas.

   O mozo vento mareiro
funga un cantar esquencido
que chove frores nas leiras
entumecidas de frío.