Estebo
E S T E B O Xosé Lesta Meis 1927
Era unha aldea como de medio cento de casas, separadas unhas d'outras por hortas, cortiñas, corredoiras e tarreos. De lonxe coa semente non se vía mais que unha dúcia. Pero según se entraba n-ela íbanse descubrindo na volta d-unha corredoira, detrás d-unha arrimada, ô abrigo de figueiras, â sombra d-un parral ou ô socaire d-un loureiro.
Sacando duas ou tres as demais eran vellas. Medráballel-a erba nos tellados como en camiños sin xente. Moitas tiñan os cumes algo esfondados. As paredes, cas pedras todas ô aire, cubríaas a carriza e os cascamelos. Habíaas medio esbarroadas dos buratos que lle facían as nésporas.