Coitas iguales
Coitas iguales Eugenio Carré Aldao 1892
COITAS IGUALES [1]
___
Isas nenas, errantes pol-as ruas,
que pol-a primaveira venden frores
y-en farrapos envoltas, n-a miseria
vivindo, morren:
Isas probes rapazas, sin acorro,
c'os seus membros tolleitos d'a friaxe,
horfas n-o mundo, sin abrigo e chouza,
mortas de fame:
Isas nenas ¡meu Dios! isas probiñas
que loitan sempre; que caendo van
sin topar agarimo, soilas, tristes,
¿non son miñas hirmás?
__
Elas vendendo ramos para festas,
que non soñan quezais,
y-eu compoñendo versos á unha ingrata,
sofrimos por igual.
Elas y-eu temos abondo
coitas e penas sin nengun pracer,
qu'as dichas e tristuras n-iste mundo
non deixan escoller.
__
Mentras eu canto morrendo
á quen é xord'ó meu rogo,
as nenas facen ramallos
para servirlle d'adorno:
¡as pobres morren de fame!
¡eu cheo de penas morro!
e meu ben, lendo meus versos,
os ramiños ced'á outro,
sin saber que ¡tristes nós!
vivimos no desconsolo
en isas noites, tan longas,
calenturientas, sin sono,
eternas para quen sofre
mais d'a y-alma que d'o corpo,
sin ter alivio n-as bagoas
que non s'asoman ôs ollos
y-afogan o corazón
por no convertirse en choro.
Y-ante tan rudo sofrir,
para descansa-l-o corpo
e volverll'a paz á y-alma,
sentimos deseyos fondos
d'a acabar tan probe vida
dormindo c´o eterno sono.
__
Mais non impide tan terribre coita
qu'ô ver alborexar o novo día,
tornemos ô supricio d'a existencia,
sofrindo as agunías
d'aqueles que n'o mundo soilo alcontran
miserias e ruinas.
Elas traballan pr'o mundo,
eu par'aquela que me da tormento,
elas facendo ramallos
y-eu ¡triste de min! meus probes versos.
Eugenio Carré Aldao
- ↑ Traducción de "Les bouquets des pauvres", de Paul Bourget, premiada en el Certamen literario celebrado en Pontevedra, en 15 de Agosto de 1892.