Cantares gallegos (1911)

Cantares Gallegos Manuel Leiras Pulpeiro 1911

Versos 1-44

     Todos me dicen que espío,
    Que logo me leva o aire;
    Y-a culpa tenma un nubeiro
    Que se me puxo por diante.

       Con me casar como quixen,
    E tel-o ceio n-a casa,
    N'hay noite que non me acorde
    D'as noites de muiñada.

       ¡Dios che pague a tua esmola,
    Cariña de repinaldo!
    Non che coidei que tiveses
    Corazonciño tan brando.

       Anque che son d'a Montaña,
    Andoche ben limpa e fresca;
    Que, anque che son d'a Montaña,
    Non che son d'as carrachentas.

       Non se acanea unha folla;
    Todo esta noite está calmo;
    ¡Ai, quén poidera decire,
    Co-a mau n-o peito, outro tanto!

       ¡Quén fora reichiño ruibo
    Pra cantar n'a tua figueira,
    Pra non salir do teu horto,
    Y-aniñar n-a tua silveira!

       Como te ves con camisa,
    Xa coidas qu'eres grandeza;
    Non sal o toxo de toxo
    Por froleado que esteña.

       Non quero a vida d'a vila,
    Anque folgada m'a dean;
    Quero ir e vir pol-os pousos
    O sol y ô aire n-a aldea.

       Váite, barruzo, que veño
    Co-a miña mantela nova;
    Váite, barruzo, d'a festa,
    Que quero dar catro voltas,

       Queren que queira un toupizo,
    Con cara e corpo de cepo;
    Y-eu busco moza galana,
    E de corpiño bringuelo.

       Mentras n'apadrel-o neno,
    Farruco, non che perdono;
    Non che perdono ¡así morras!
    Xa que dixeche qu'é d'outro.

           [...]