Cantares gallegos/Pasa rio, pasa rio
17.
Pasa rio, pasa rio,
Có teu maino rebulir,
Pasa pas' antr' as froliñas
Color d' ouro e de marfil,
A quen c' os teus doces labios
Tan doces cousas lle dis.
Pasa, pasa, mais non vexan
Que te vas á ó mar sin fin,
Por qu' estonces ¡ay! probiñas!
Canto choráran por tí!
Si souperas qu' estrañeça,
Si souperas que sofrir,
Desque dél vivo apartado
O meu coraçon sentiu!
Tal m' acoden as soidades
Tal me queren afrixir,
Qu' inda mais feras m' afogan,
Si as quero botar de min,
Y iay! que fora das froliñas
Vendote lonxe de si
Ir pó la verde ribeira,
Da ribeira dó Carril!
Pasa, pasa caladiño,
Có teu manso rebulir,
Camiño dó mar salado,
Camiño dó mar sin fin,
E leva estas lagrimiñas
Si as de chegar por ali
Pretiño dos meus amores
Pretiño dó meu vivir.
Ay! quen lagrimiña fora!
Prá ir meu ben unda tí...
Quen fixera un camiñiño
Para pasar, ay de min!
Si o mar tibera barandas
Forate ver á o Brasil;
Mais ó mar non ten barandas,
Amor meu, por dond' ey d' ir?
| <<<< | >>>> |