Adeus (De catro a catro)

Adeus (De catro a catro)       Manuel Antonio       1928
 

  Antre a calima
                         traspondo o meu ollar
  esquivou-se o velamio
  Deixou-nos a badía
chea d'a súa ausenza
e a mañán sin perspeitiva

  Agora en terra
  arredado de min-mesmo
por un oucéano de singladuras
  o vento d'a Ría
vai virando a folla de cada emoción

  - O Sol indiferente
  Sirena augardentosa d'os vapores
  Un retrayo de fume
n-o rompeolas d'a paisaxe
  Os engranaxes d'a grua
esmoen a mañán morna -

  Debaixo d'os meus pasos
xurde o ronsel d'a Vila natal
  Ela c'os brazos cheos de sono
teima salvar-me d'un naufraxo antigo
  E os meus ouvidos incautos
queren dormir n-o colo
d'as cantigas vellas

  Eu cacheaba todol-os segredos
d'as miñas mans valdeiras
  por que algo foi que se me perdeu n-o Mar

  ... alguén que chora dentro de min
por aquel outro eu
que se vai n-o veleiro
                              pra sempre
                              coma un morto
c'o peso eterno de todol-os adeuses.