Convenio de Bergara

Esta páxina forma parte dos Documentos históricos contidos en Wikisource.

Convenio de Bergara

Artigo 1°. O capitán xeral, don Baldomero Espartero, recomendará con interese ao Goberno o cumprimento da súa oferta de comprometerse formalmente a propor ás Cortes a concesión ou modificación dos foros.

Articulo 2°. Serán recoñecidos os empregos, graos e condecoracións dos xenerais, xefes, oficiais e demais individuos dependentes do exército do Tenente xeral don Rafael Maroto, quen presentará as relacións con expresión das armas a que pertencen, quedando en liberdade de continuar servindo, defendendo a Constitución de 1837, o trono de Isabel II e a rexencia da súa augusta nai, ou ben de retirarse ás súas casas os que non queiran seguir coas armas na man.

Artigo 3°. Os que adopten o primeiro caso de continuar servindo, terán colocación nos corpos do exército, xa de efectivos, xa de supernumerarios, segundo a orde que ocupan na escala das inspeccións a cuxa arma correspondan.

Artigo 4°. Os que prefiran retirarse ás súas casas, sendo xerais ou brigadieres obterán o seu cuartel para onde o pidan, co soldo que polo regulamento correspóndalles: os xefes e oficiais obterán licenza ilimitada ou en retiro segundo o seu regulamento. Se alguén quixer licenza temporal, terá que solicitala polo conduto do inspector da súa arma respectiva e seralle concedida, sen exceptuar esta licenza para o estranxeiro; e neste caso, feita a solicitude, polo conduto do capitán xeral don Baldomero Espartero, este daralles o pasaporte correspondente, ao mesmo tempo que dea curso ás solicitudes, recomendando a aprobación de S. M.

Artigo 5°. Os que pidan licenza temporal para o estranxeiro, como non poden percibir os seus soldos até o regreso, segundo ordes reais, o capitán xeral don Baldomero Espartero ha facilitarlles as catro pagas en orden das facultades que lle están conferidas, incluíndose neste artigo tódalas clases, dende xeneral até subtenente inclusive.

Artigo 6°. Os artigos precedentes comprenden a tódolos empregados do exército; facéndose extensivos aos empregados civís que se presenten aos doce días de ratificado este convenio.

Artigo 7°. Se as divisións navarra e arabesa presentárense na mesma forma que as divisións castelás, biscaíña e guipuscoana, gozarán das condicións que se expresan nos artigos precedentes.

Artigo 8°. Porase a disposición do capitán xeral don Baldomero Espartero os parques de artillaría, maestranzas, depósitos de armas, de vestiarios e víveres que estean baixo a dominación e arbitrio do tenente xeral don Rafael Maroto.

Artigo 9°. Os prisioneiros pertencentes aos corpos das provincias de Biscaia e Guipúscoa e os dos corpos da división castelá que se conformen nun todo cos artigos do presente convenio, quedarán en liberdade, gozando das vantaxes que nel mesmo se expresan para os demais. Os que non se conviñeren sufrirán a sorte dos prisioneiros.

Artigo 10°. O capitán xeral don Baldomero Espartero fará presente ao Goberno para que este o faga ás Cortes, a consideración que se merecen as viúvas e orfos dos que morreron na presente guerra, correspondente aos corpos a quen comprende este convenio -Espartero -Iturbe -Cuevillas -Francisco Fulgosio- Cabañero -Díez Mogrovejo -Lasala -José Fulgosio -Eguía -Selgas -López Cabanas -Lagartu.

Posteriormente e con data 3 do actual á unha da tarde, o Goberno de S.M. aprobou en todas as súas partes o convennido entre o Excmo. Sr. Capintán Xeral Duque da Vitoria e o Tenente Xeral D. Rafael Maroto e en canto aos Foros o Goberno reitera de novoa as súas promesas de empregar tódalas medidas ao seu alcance para que teña o máis cumprido efecto e póidase conseguir este obxecto tan recomendado polo dito Excmo. Señor Xeneral en xefe.

• Este texto é unha tradución. Vexa a obra na súa lingua orixinal en: es.wikisource

Véxase tamén

Tódalas obras orixinais deste autor atópanse no dominio público. Isto é aplicábel en todo o mundo por mor de que finou fai máis de 80 anos. As traducións poden non estar en dominio público.