Saltar ao contido

Proel/O cego

En Galifontes, o Wikisource en galego.


           O CEGO

   Nas suas mans primadeirales
que unxidas de alma leva,
os seus dedos sabios fían
na mazaroca da brétema.

              O corazón do campo
           reza nos seus ouidos,
           letanías de cores
           en poemas de soídos.

   Baixo a ágoa estremecida
do seu violín labrego,
nun salayo agoniante
latexa un sol amarelo.

   Diante d'el, na corredoira,
o verde vento do mar,
lle ofrece a sua man piadosa
de lazariño aldeán.

   Os cadávres dos seus ollos,
que fan a sua vida tráxica,
entérreaos no cadaleito
da surrisa ensanguentada.

              E o probe ceguiño
           enloita a sua voz,
           pidindo unha esmola
           pol-o amor de Dios.