Pensando en tí, Lola
PENSANDO EN TÍ, LOLA El Viejo Pancho 1880
Cando tende a noite o seu manto
E a natura ás súas sombras se acolle,
Presuroso, procurando o meu leito,
Adormezo e pronuncio o teu cándido nome;
- E en tanto murmuran
- As fontes e o bosque,
- E abrindo as súas follas
- As cándidas flores
- O aire embalsaman
- Con doces olores,
Eu, soñando contigo, te conto
Con doces palabras os meus tenros amores
Cando o tinteiro primeiro do alba
Tralos cumios altivos asoma,
E no val ó seu amado inocente
Moi doce arrola a branca pomba;
- Eu abrindo os ollos
- Aínda miro a túa boca
- Que amante sorrí
- Que tenra me nomea,
- Cal niño do durme
- Feliz bolboreta
Como fresco encarnado gomo
De pura, fragrante, balsámica rosa
E mentres Febo percorre
No seu carro de lume a esfera,
E os seus raios ardentes inundan
Os vales, os ríos, os montes e selvas;
- O alma que te ama
- Do quera te recorda,
- Te miro á tarde
- Que estás na porta
- E cando a noite
- Me impide te vexa
Outra vez no meu leito querido
O alma a do moras marcha e me deixa.
| TRELLES |
Abril 29 1880
Este texto é unha tradución. Vexa a obra na súa lingua orixinal en: Pensando en ti Lola
