A estrela desconecida

A estrela desconecida (De catro a catro)       Manuel Antonio       1928
 

  Eu vin-te decote acobadada
n-aquela fenestra
- tan a trasmán!
  que penduraches d'unha constelación

  O horizonte arrincaba cada día
  pra ti
  a folla d'almanaque d'unha vela

  Pero nunca s'enmallou
n-a falsa rede d'os mapas celestes
a túa loira virxinidade
Cómplice a noite
engayolaba o sestante d'os mariños
inxénuas perversións catalogadas

  Viuva reiterada de todol-os vinte anos
que os mariñeiros repiten
cada volta que afogan
  Endexamais souberon os cadavres sin rumbo
que ti os amortallabas c'o teu ollar

  Emproáramos a meia noite
  A sotavento d'a nosa singladura
vai decote unha nube desarbolada
  C'a súa esponxa de sombra
  borrou pra sempre o teu mudo perfil

  A alba nova sorprendeu-me
cacheando antre os loceiros
unha despedida que se me perdeu.